Toute la ville en parle

37e édition du Festival Cinéma d’Alès – Itinérances

Invités, photographiés

Vous avez forcément remarqué les énormes portraits en noir et blanc qui ornent la façade du Cratère. Figurez-vous qu’ils sont tous du même photographe : Patrice Terraz. Sa première photographie d’un invité, il la prend en 1990, il y a 29 ans, lors de la 18e édition du festival. Il décide de continuer à en prendre une nouvelle chaque année et, en 1993, il les envoie à l’équipe qui le contacte pour lui demander de devenir le photographe officiel du festival. C’était il y a désormais 25 ans. Depuis il collabore avec Itinérances. Vous pouvez d’ailleurs assister à son exposition à la Galerie 15 et prolonger le plaisir avec un de ses ouvrages au stand Sauramps. Au tout départ, Patrice Terraz venait au festival pour sa passion du cinéma, pour Henri Alekan et Raymond Depardon mais aussi pour capturer le portrait des spectateurs. Il explique que la photographie « c’est un plaisir physique » et c’est surtout un plaisir dont il ne se lasse pas depuis son premier appareil.

Arthur

Photo : Patrick Chauvel vu par Patrice Terraz (2000)

Toute la ville en parle

37e édition du Festival Cinéma d’Alès – Itinérances

Titre de l’article

Accroche de l’article

Batnae municipium in Anthemusia conditum Macedonum manu priscorum ab Euphrate flumine brevi spatio disparatur, refertum mercatoribus opulentis, ubi annua sollemnitate prope Septembris initium mensis ad nundinas magna promiscuae fortunae convenit multitudo ad commercanda quae Indi mittunt et Seres aliaque plurima vehi terra marique consueta.

Paphius quin etiam et Cornelius senatores, ambo venenorum artibus pravis se polluisse confessi, eodem pronuntiante Maximino sunt interfecti. pari sorte etiam procurator monetae extinctus est. Sericum enim et Asbolium supra dictos, quoniam cum hortaretur passim nominare, quos vellent, adiecta religione firmarat, nullum igni vel ferro se puniri iussurum, plumbi validis ictibus interemit. et post hoe flammis Campensem aruspicem dedit, in negotio eius nullo sacramento constrictus.

Ac ne quis a nobis hoc ita dici forte miretur, quod alia quaedam in hoc facultas sit ingeni, neque haec dicendi ratio aut disciplina, ne nos quidem huic uni studio penitus umquam dediti fuimus. Etenim omnes artes, quae ad humanitatem pertinent, habent quoddam commune vinculum, et quasi cognatione quadam inter se continentur.

Ergo ego senator inimicus, si ita vultis, homini, amicus esse, sicut semper fui, rei publicae debeo. Quid? si ipsas inimicitias, depono rei publicae causa, quis me tandem iure reprehendet, praesertim cum ego omnium meorum consiliorum atque factorum exempla semper ex summorum hominum consiliis atque factis mihi censuerim petenda.

His cognitis Gallus ut serpens adpetitus telo vel saxo iamque spes extremas opperiens et succurrens saluti suae quavis ratione colligi omnes iussit armatos et cum starent attoniti, districta dentium acie stridens adeste inquit viri fortes mihi periclitanti vobiscum.